1 Augustus
Wat mijn moeder wel of niet onthoudt, is voor mij soms een raadsel. Het lijkt of ze onthoudt wat haar goed uitkomt, en niet wat niet uitkomt. Zo heeft ze me de afgelopen week soms wel drie keer in een uur gebeld om te melden dat ze niet naar het verzorgingstehuis gaat. Dat ze gewoon thuis blijft wonen. En dat dat makkelijk kan. Ze is immers helemaal niet gevallen.
Ik wil proberen bewind en mentorschap te krijgen. Voor ze nog slechter wordt. Ook dat vindt mijn moeder niet nodig. Maar ja... ik wel. Helaas moet mijn zus ook tekenen, en volgt die in alles mijn moeder. Zodat ik haar eigenlijk los van mijn moeder moet zien te spreken. Wel onder vier ogen natuurlijk. En op haar niveau.
Aan de gezelschapshulp vertelt ze wel zeven keer dat ze echt niet naar het verzorgingstehuis gaat. Maar ze herinnert zich tegelijkertijd niet dat deze gezelschapshulp vorige week mee was naar het verzorgingstehuis om er rond te kijken.
Ik probeer strategieën te bedenken om met mijn moeder te kunnen praten over de noodzaak om naar het verzorgingstehuis te gaan, maar loop vast in mijn hoofd. Want hoe kun je redelijk praten met iemand die die capaciteit niet meer heeft? En, wat ook niet meevalt, is dat ik niet weet wanneer er een plekje vrijkomt. Is dat over drie maanden? Of over zes maanden? Heeft het zin om haar nu iedere keer aan te spreken op de noodzaak, of wacht ik tot de situatie zich ook daadwerkelijk aandient? En wat als ze dan de hakken in het zand zet? Hoe wordt dan een rechterlijke machtiging georganiseerd, en komt ze dan nog wel in dit specifieke verzorgingshuis terecht?
Reactie plaatsen
Reacties